ROUWCAFE
Begeleid door
WOENSDAG 30 OKT / 11-13U
Eve Schippers (NL)
VRIJDAG 1 NOV / 11-13U
Fatima Chaoui (in het Frans)
ZATERDAG 2 NOV / 11-13U
Kate Houben (in het Frans)
Tijdens een Rouwcafé komen we samen om onbevooroordeeld te praten, te luisteren en met elkaar van gedachten te wisselen over de dood in het algemeen en onze overledenen. Geen therapeutische groepssessie of debatclub, maar een gelegenheid om op een warme manier bepaalde taboes hierrond te doorbreken.
Gratis inkom met vrije bijdrage
Vanaf 12 jaar - reservatie gewenst
Bosch-Tanneurs
Huidevettersstraat 116, Brussel
Waarom een Rouwcafé?
Om op een warme en spontane manier van gedachten te wisselen over een universeel thema en, wie weet, een nieuwe kijk op de dood te vormen.
Om onze verhalen over de dood te delen. Verhalen die door de nabestaanden worden doorverteld en zo van generatie op generatie worden overgedragen.
Wat is een Rouwcafé ?
Het concept van een Rouwcafé (van het Franse ‘Café Mortel’) werd in 2004 bedacht door de Zwitserse socioloog en antropoloog Bernard Crettaz. Die wilde nieuw leven blazen in de voorouderlijke traditie van begrafenismaaltijden, waarbij nabestaanden hun onderlinge banden aanhaalden terwijl ze deelden wat hen op de lever lag.
Het doel: een alternatief bieden in een samenleving die de dood vaak angstvallig verzwijgt; een samenleving die de nabestaanden soms verweesd achterlaat en weinig ruimte biedt om over hun dierbare overledene(n) te praten; een samenleving die mensen aan hun lot overlaat om hun beel van de dood te delen met anderen.
Tijdens een Rouwcafé kan ook kennis over begrafenisrituelen uitgewisseld worden.​
« Je kan er kiezen om alles of niets te zeggen ; (...) Niemand is tot iets verplicht en daarom kunnen we onszelf veel permitteren, ook enorme lachsalvo's zoals bij uitvaartmaaltijden of uitvaartfeesten. » Cafés mortels, sortir la mort du silence (Bernard Crettaz, 2010).
​
Hoe verloopt een Praatcafé over de dood?
Het Rouwcafé is voor iedereen toegankelijk. We verwelkomen in het bijzonder degenen die zich zorgen maken of zich vragen stellen over de dood en het rouwen. Het is een deelmoment waar iedereen zich kan uiten en naar elkaar luistert zonder enig oordeel of commentaar.
Het Café kan openen met een thematische insteek, maar zonder een bepaald onderwerp op te leggen aan het verdere verloop van de uitwisselingen. De dialoog die ter plekke ontstaat, geeft richting aan het gesprek. Een Rouwcafé is geen therapeutische groepssessie of debatclub. Het is een open uitnodiging om over delicate onderwerpen te spreken in de publieke ruimte en op een andere manier naar de dood te kijken.
Café mortel op vrijdag 1 in samenwerking met Fatima Chaoui van Pass-ages, een geboorte- en sterfcentrum in hartje Brussel.​
Café mortel op zaterdag 2 in samenwerking met Kate Houben, Le Cerf Blanc, alternatieve en humane begrafenisdiensten in Brussel.
